خشم و غضب فرد تباه می‌کند. (حضرت علی (ع) )
خشم یک نوع هیجان و احساس کاملاً طبیعی و عاملی است که انسان‌ها برای نشان دادن احساسات و یا دفاع از خود در برابر دیگران نشان می‌دهند. در صورت عدم کسب مهارت در کنترل و ابزار خشم این هیجان رفته‌رفته در فرد به خشونت تبدیل‌شده و مشکلات رفتاری و عاطفی بسیاری را بر او و دیگر اعضای خانواده و اجتماع به وجود می‌آورد. خشونت مرحله‌ای فراتر از خشم کنترل نشده است که باهدف آسیب رساندن به خود یا دیگران همراه است. والدینی که قادر به کنترل احساسات منفی خود نباشند، در برخورد با مسائل عادی زندگی به‌جای مدارا و تلاش برای حل مشکلات به‌صورت مقطعی و مناسب به خود و دیگران آسیب می‌رسانند.
خشونت معمولاً به دو شکل اساسی نمایان می‌شود:
الف: خشونت کلامی: مثل توهین، ناسزا، تحقیر، فحاشی و غیره
ب- خشونت غیرکلامی: مثل هل دادن، زدن و ضرب و شتم و غیره
گاهی خشونت کلامی و غیرکلامی درهم‌آمیخته شده و به‌صورت یک رفتار هم‌زمان بروز می‌کند.
نشانه‌های خشونت:
عدم کنترل کلامی و رفتاری، لرزش دست یا پا، برافروختگی چهره، تعرق بدن، تپش شدید قلب، قرمز شدن چشم، سرد شدن انگشتان دست‌وپا، گرفتگی عضلات و تغییر فشارخون.
دلایل بروز خشونت در خانواده‌ها:
1-ناکامی 2- الگوبرداری 3- حفظ موقعیت 4- کمبود محبت 5- احساس حقارت 6- اختلاف خانوادگی 7- انتظارات بیش‌ازحد 8- عدم شناخت توانایی 9- عوامل زیست‌محیطی 10- عوامل اجتماعی
الگوهای رفتاری خشونت – پسران در مقابل دختران
پسران معمولاً بیش از دختران در معرض خشونت قرارگرفته و قربانی آن می‌شوند. صحنه‌های خشونت‌بار پسران، عمدتاً با کتک‌کاری همراه است. با توجه به آشکار بودن تاکتیک‌های خشونت‌بار در پسران، ممکن است چنین تصور شود که موارد ناسازگاری در پسران بیش از دختران است. این در حالتی است که ناسازگاری دختران، اغلب به شکل منزوی شدن از فعالیت‌های جمعی و شایعه‌پراکنی درباره یکدیگر بروز می‌کند. توجه به گوناگونی اشکال ناسازگاری بین پسران و دختران اهمیت بسیار دارد، زیرا یک دختر ممکن است قربانی خشونت باشد، ولی به علت مخفی و نامشخص بودن ماهیت خشونت دخترانه مشکل او ناشناخته باقی بماند.
راهکارهای مشاوره‌ای در کاهش خشونت:
1- سعی کنیم از موقعیتی که امکان بروز خشونت را فراهم می‌نماید دوری‌کنیم.
2- هنگامی‌که بین اعضای خانواده فضای گرم و صمیمی ایجاد می‌کنیم احساس آرامش بیشتری داریم.
3- وعده‌هایی به فرزندان بدهیم که توانایی انجام آن‌ها را داشته باشیم.
4- در صورت مشاهده احساس ناکامی در فرزندانمان موقعیت‌های گذشته‌اش را یادآوری کنیم.
5- از اعمال خشونت نزد فرزندانمان خودداری کنیم.
6- از تحقیر و سرزنش فرزندانمان پرهیزکرده، محبت خود را به آن‌ها ابراز کنیم.
7- در هنگام خشم با خوردن آب سرد فشارهای درونی خود را کنترل و آن‌ها را به حالت عادی برگردانیم.
8- با خندیدن می‌توانیم بروز هیجان خشم را کاهش دهیم.
9- اجازه ندهیم فرزندمان از طریق خشونت به خواسته‌های خود برسد، زیرا این شیوه موجب تقویت رفتارهای خشونت‌آمیز می‌شود.
10-از مقایسه فرزندان با یکدیگر اکیداً خودداری کنید.
11-با آشنا کردن فرزندان به حقوق خود و دیگران آنان را از رفتارهای تهاجمی منع نماییم.
12-در صورت تکرار رفتارهای خشونت‌آمیز برای غلبه بر خشم خود از افراد متخصص (مشاوره یا روانشناس) کمک بگیریم.
ارسال دیدگاه
دیدگاه شما بعد از تایید در قسمت نظرات نمایش داده خواهد شد.